Να 'μαι πάλι εδώ, μετά από δέκα υπέροχες μέρες διακοπών στην Κέρκυρα. Κάναμε και είδαμε τόσα πολλά μέσα σε λίγες μέρες. Νέα μέρη, καινούργιες γνωριμίες, διαφορετικές εμπειρίες...Δεν ήταν ακριβώς όπως το φανταζόμουν, χωρίς αυτό να είναι κάτι κακό. Δεν έλειψαν βέβαια τα απρόοπτα και οι μικροεντάσεις αλλά όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.

Έχω τόσες όμορφες εικόνες μέσα στο μυαλό μου, που θα ήθελα πολυ να μπορέσω να σας τις μεταδώσω, τόσα πολλά συναισθήματα... Η Κέρκυρα είναι ένα πραγματικά εκπληκτικό νησί και ίδιαίτερα ο Κάβος, τον οποίο λάτρεψα. Πρέπει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του ο καθένας να επισκεφτεί το νησί αυτό.

Το μόνο κακό με τις διακοπές είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν και πρέπει να επιστρέψεις. Και για μένα η επιστροφή σε μια πόλη που σιχαίνομαι με αδιάφορους ανθρώπους, σε μία κενή καθημερινότητα, είναι βασανιστήριο. Αλλά επειδή δεν είμαι αχάριστος, είμαι ευγνώμων που μπόρεσα να πραγματοποιήσω αυτές τις διακοπές και να ζήσω στιγμές που θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή.

Η ζωή δεν σταμάταει με το τέλος του καλοκαιριού. "Τα καλύτερα δεν ήρθαν ακόμα". Αυτό είναι το ρητό μου. Εϊναι ώρα να σκεφτώ τι θέλω, να πάρω κάποιες αποφάσεις και να βάλω τη ζωή μου σε μία σειρά.

Περισσότερες λεπτομέρειες και φωτογραφίες για την Κέρκυρα σε επόμενο post.

Τόσο καιρό που ήμουν μόνος, ήμουν απελπισμένος και έκλαιγα τη μοίρα μου. Ένιωθα πολύ μόνος. Όταν βρήκα το μωρό μου και είδικα μετά το πρώτο μας βράδυ μαζί, ένιωθα πολύ τυχερός και χαρούμενος. Επιτέλους σκέφτηκα όλα πάνε καλά.

Τώρα όμως υπάρχει άλλο πρόβλημα. Η απόσταση. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να είσαι χώρια με τον αγαπημένο σου. Να ψάχνεις τόσο καιρό να βρεις κάποιον, και όταν τον βρίσκεις, να μην μπορείς να τον χαρείς. Και στη δική μας περίπτωση, θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να βρεθούμε. Το μόνο που μου δίνει κουράγιο, είναι πως, αν όλα πάνε καλά, μετά θα είμαστε συνέχεια μαζί.

Να θες να φιλήσεις ή να αγκαλιάσεις το μωρό σου και να μην μπορείς. Να είναι χιλιόμετρα μακριά και εσύ να ζεις μόνο με την σκέψη του και για την στιγμή που θα ξαναβρεθείτε. Δεν αντέχω. Τον θέλω εδώ μαζί μου. Τηλέφωνα, μηνύματα, msn, ευτυχώς υπάρχουν τρόποι επικοινωνίας. Αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την φυσική παρουσία.

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή και να είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Σε δέκα μέρες φεύγω για Κέρκυρα και ούτε αυτό δεν σκέφτομαι. Δε με νοιάζει τόσο πολύ. Μόνο η αγάπη μου με ενδιαφέρει.

Μωρό μου, μου λείπεις... Ανυπομονώ να είμαστε πάλι μαζί.